samemeh nulis naskah biantara, urang kudu nyaho saha bae anu baris ngahadiranana. Nurutkeun hidep, naon sababna?

Biantara atawa anu dina basa Indonesia sok disebut pidato, nyaeta nepikeun kedalan atawa cacaritaan di hareupeun jalma rea anu naskahna disusun sacara rapih jeung merenah. Umpama ditilik tina suasanana aya dua rupa biantara, nyaeta biantara resmi jeung biantara teu resmi.

Kusabab biantara teh nyaetaa nepikeun kedalan atawa cacaritaan di hareupeun jalma rea, tangtu anu nepikeun eta biantara teh hayang atawa miharep yen anu ngabandungan biantarana teh bisa ngarti atawa paham kana cacaritaannana. Kusabab kitu anu nepikeun biantara kudu bisa ngayakinkeun yen biantara anu ditepikeun teh kudu komunikatif.

Supaya bisa nepikeun biantara anu komunikatif, salah sahiji cara anu penting nyaeta anu nepikeun biantara kudu nyaho saha bae anu baris ngahadiran eta biantara, saperti kudu nyaho latar belakang anu ngahadiran eta biantara. Ku nyaho saha anu baris ngahadiran, anu nepikeun biantara bisa nulis naskah nu saluyu jeung saha anu ngahadiran eta biantara.

Di handap ieu dijentrekeun lengkah-lengkah anu lengkep pikeun nyieun jeung nyiapkeun biantara anu komunikatif, nyaeta:

1. Kudu diusahakeun supaya milih topik anu urang apal, topik nu urang resep, jeung topik anu matak kataji hadirin.
2. Susun teks biantara jeung apalkeun eusina.
3. Terapkeun unsur TAMAN, nyaeta Tatag dina nyaritana, Aktual dina temana, Munel dina eusina, Alus dina basana, sarta Ngandung wirahma.
4. Kudu diusahakeun supaya eusi biantara teh ulah panjang teuing.